تاکنون برای بیش از ۳۰ تالاب کشور برنامه مدیریت زیست بومی تهیه شده است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، مدیر ملی طرح حفاظت از تالاب‌های ایران گفت: نبود برنامه‌ریزی منطقه‌ای بر روی تمام حوزه یک تالاب برای مدیریت آنها یکی از عواملی است که باعث می‌شود در بحث توسعه و برنامه‌ریزی‌ها به این حوضه‌های آبی توجه نشود، به عبارتی تالاب‌ها در این فرایند اصلا دیده نمی‌شوند.

علی ارواحی روز یکشنبه با تاکید بر کارکرد تالاب‌ها در حفظ اکوسیستم و تاثیر آن‌ها بر زندگی انسان افزود: معمولا توسعه باعث می‌شود تالاب‌ها و دریاچه‌ها در این روند دیده نشوند در حالی که می‌توان با برنامه‌ریزی صحیح و دقیق هم به توسعه دست یافت و هم تالاب را حفظ کرد.

وی اظهار داشت: اکنون برای بیش از ۳۰ تالاب کشور برنامه مدیریت زیست بومی تهیه شده که تعدادی در دست تدوین و تعدادی نیز اجرایی شده است. ویژگی خاص این برنامه‌های مدیریتی این است که با مشارکت ذینفعان و دست اندرکاران تهیه می‌شود و موضوعات مختلف را در جهت مدیریت یکپارچه تالاب‌ها می‌بیند.

مدیر ملی طرح حفاظت از تالاب‌های ایران گفت: تالاب های شادگان در خوزستان، پریشان در فارس، قوری‌گل، قره قشلاق، سولدوز، نوروزلو در ارومیه، هامون در سیستان و بلوچستان، میقان در مرکزی، حرای میناب در هرمزگان، زریوار در کردستان، آلاگل، آلماگل، آجی‌گل در گلستان، چغاخور در چهارمحال و بختیاری، زریوار در کردستان، حله در بوشهر و گاوخونی در اصفهان از جمله تالاب های دارای برنامه جامع مدیریت هستند.

ارواحی ادامه داد: همچنین همزمان با برنامه مدیریت زیست بومی تالاب‌ها، برنامه «سیپا» برای تعدادی از تالاب ها تهیه شده؛ سیپا برنامه‌ای است که هدفش ارتقای سطح آگاهی، آموزش و توسعه ارتباطات در راستای حفاظت از تالاب ها است که برای برخی تالاب‌ها مانند کانی برازان، گاوخونی و چغاخور این برنامه تدوین شده و به مرحله اجرا در آمده است.

وی  به تامین حقابه تالاب‌ها اشاره کرد و گفت: یکی از برنامه های اولویت دار مدیریت زیست بومی تالاب ها، تعیین حقابه‌های زیست محیطی آنها است که مطالعات برای تعیین حقابه ها انجام می شود و بعد از آن مساله مهم تحقق حقابه ها است که سازمان محیط زیست آن‌ را از وزارت نیرو پیگیری می‌کند، در واقع  طی جلسات مختلفی تلاش می‌کند تا این حقابه ها تثبیت شود. در این راستا نیاز آبی تعدادی از تالاب‌های کشور تعیین شده که بعد از تصویب می‌توانیم به آن حقابه تالاب‌ها بگوییم.

مدیر ملی طرح حفاظت از تالاب های ایران درباره عوامل تهدید تالاب‌های کشور اظهار داشت: یکی از مهمترین عوامل تهدید تالاب ها، رقابت بر سر منابع آبی است یعنی رقابت بخش‌های مختلف توسعه با تالاب برای به دست آوردن آب است که در این فرایند معمولا تالاب مظلوم واقع می‌شود و آب کمتری به آن می رسد، به خصوص در شرایط خشکسالی این موضوع تشدید می‌شود.

وی افزود: مساله بعدی الگوهای معیشتی است. الگوهای معیشتی که غالبا پیرامون تالاب‌ها داریم به شکلی است که فشار زیادی را به منابع تالاب وارد می‌کند که شامل منابع آب، پوشش گیاهی و منابع زیستی است که نیاز دارد بر روی الگوهای معیشتی جایگزین یا الگوهای معیشتی سازگار با شرایط و منابع تالاب باشد.

ارواحی ادامه داد: تهدید دیگر که بسیار هم جدی است، موضوع ورود آلاینده‌ها به تالاب است که برخی تالاب ها به شدت با آن درگیر هستند. آلاینده های مختلفی از جمله پساب‌های خانگی، صنعتی و کشاورزی وارد تالاب‌ها می‌شوند و به مرور و زیاد شدن حجم ورودی به سلامت آن زیست بوم آسیب می‌زنند.

وی گفت: مساله بعدی به عنوان تهدید، تغییرات اقلیمی است که در سراسر دنیا در حال رخ دادن است که نیاز دارد همزمان برنامه‌هایی برای مقابله و حداقل کاهش اثرات آن داشته باشیم تا بتوانیم خود را با شرایط تطبیق دهیم یا برای سازگاری با شرایط تغییرات اقلیمی آماده شویم که داشتن و اجرای این دست برنامه‌ها الزامی است.

ارواحی اظهار داشت: عامل بعدی بهره‌برداری ناپایدار از تالاب‌ها است یعنی یک جایی ممکن است بعضا به دلیل نبود آگاهی و یا پایین بودن سطح آگاهی و اطلاعات بهره برداران یا ذینفعان مختلف این اتفاق بیفتد و جای دیگر هم ممکن است به علت سودجویی و منفعت‌طلبی عده خاصی باشد که در مورد اول نیازمند اجرای برنامه‌هایی برای ارتقای سطح آگاهی و افزایش دانش مردم است. اینکه بدانند تالاب چه مزایایی دارد و به چه شکل می‌تواند منفعت برساند، بخش دوم هم تقویت ضمانت‌های اجرایی و قانونی است که خیلی کمک می‌کند که بتواند جلوی منفعت طلبی و سودجویی‌ها گرفته شود.

 مدیر ملی طرح حفاظت از تالاب های ایران تاکید کرد: تمام اینها نیازمند داشتن برنامه ریزی منطقه‌ای برای تمام حوزه تالابی است تا در روند توسعه تالاب‌ها، دریاچه‌ها و رودخانه‌ها دیده شود.

انتهای پیام