تنبل‌ها شش گونه پستاندار هستند که در دو خانوادهٔ زیستی Megalonychidae (تنبل‌های دوانگشتی) و Bradypodidae (تنبل‌های سه‌انگشتی) طبقه‌بندی می‌شوند. تمامی آن‌ها بومی مناطق جنگلی آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی هستند.



به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، نام تنبل به دلیل آهستگی و کندی بسیار زیاد حرکات این جانور بر روی این حیوان گذاشته شده و این تنبلی در واقع یک سازواری متابولیک برای کاهش مصرف انرژی است. زمانی که دشمن به آن‌ها حمله می‌کند قادر هستند با سرعت غافلگیرکننده‌ای فرار کنند.



تنبل‌ها همانگونه که از نامشان مشخص است یکی از کندترین موجودات سیاره زمین بوده و نام آن‌ها به نوعی مترادف با تصاویر صحنه آهسته است. بیشینه سرعت حرکتی آن‌ها ۴ متر در دقیقه است. در حقیقت، تنبل‌ها به قدری کند هستند که خزه روی آن‌ها رشد می‌کند. بدن آن‌ها بسیار نیرومند است و میزبان انواعی از خزه است که برای زندگی در بین موهای تنبل تکامل پیدا کرده‌اند و به استتار این جانور کمک می‌کنند و خود این خزه‌ها غذای انواعی از حشرات هستند.



تنبل‌ها در راسته کرک‌دارسانان قرار می‌گیرند و نزدیکترین خویشاوندانشان مورچه‌خوار و آرمادیلو است. گونه‌های زنده تنبل همگی زندگی درختی دارند و تقریباً تمام عمر خود را روی درخت می‌گذارند و فقط برای عمل دفع به پایین درخت می‌آیند. اما در گذشته تنبل‌های غول‌پیکر با زندگی زمینی که برخی از آن‌ها تقریباً به اندازه فیل بودند و همین‌طور تنبل‌های دریایی نیز وجود داشتند که اکنون منقرض شده‌اند.



دو گروه از این جانور هست: گروهی که دو انگشت در پاهای جلویشان دارند و گروه سه انگشتی. این دو گروه به هم شبیه‌اند، ولی اعتقاد دانشمندان بر این است که با هم خویشاوندی نزدیکی ندارند.



یک جانور تنبل، حدود ۱۵ ساعت در شبانه‌روز می‌خوابد. در این مدت آرام‌تر نفس می‌کشد، ضربان قلبش کند می‌زند؛ حتی سرعت هضم غذا هم در بدنش کاهش می‌یابد. تنبل‌ها فقط یک بار در هفته غذا می‌خورند و مانند کپه‌ای از مو، روی زمین می‌نشینند، یا بر شاخه‌ای آویزان می‌شوند. حرکت آن‌ها بسیار آهسته است. تعداد تنبل‌ها بشدت در حال کم شدن است. تنبل‌ها برخلاف خشکی در اب بسیار شناگران ماهری هستند.



تنبل‌های ماده، معمولاً یک بچه به دنیا می‌آورند. بچه تنبل بعد از تولد به مدت ۹ ماه روی بدن مادرش در حالت آویزان زندگی می‌کند و به بدن مادرش می‌چسبد و کاملاً به مادرش وابسته است. تنبل‌ها، برای به دنیا آوردن بچه هایشان محل زندگی خود را ترک نمی‌کنند و لانه‌ای نیز نمی‌سازند بلکه حیوان ماده از شاخه آویزان می‌شود. وقتی نوزاد تنبل به دنیا می‌آید به سبب پنجه‌های قوی محکم به موهای بدن مادرش می چسبدو نه ماه دیگر را هم روی بدن مادرش به سر می‌برد. بعد از ۹ ماه می‌تواندروی پای خود بایستد.



انتهای پیام