چین روز گذشته (دوشنبه) از اتحادیه اروپا خواست تا به اهداف توافق‌نامه تغییرات اقلیمی پاریس عمل کند و تأکید کرد که همکاری سبز، یکی از ویژگی‌های کلیدی روابط چین و اتحادیه اروپا است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، «مائو نینگ»، سخنگوی وزارت امور خارجه چین در یک کنفرانس خبری در پکن گفت: هر دو طرف به طور فعال از «گذار کم کربن» و توسعه سبز حمایت می‌کنند و قاطعانه، حامیِ سیستم بین‌المللی مدیریت آب و هوا هستند.

او گفت که دو طرف «منافع مشترک گسترده و فضای همکاری عظیمی در زمینه مقابله با تغییرات آب و هوایی دارند» و تأکید کرد که تغییرات آب و هوایی بر تمام بشریت تأثیر می‌گذارد و مدیریت و به حداقل رساندنِ پیامدهای آن، نیازمند همکاری جهانی است.

مائو گفت: چین، ضمن تنظیم ترکیب انرژی خود و دنبال کردن توسعه سبز، با سایر نقاط جهان نیز همکاری نزدیکی دارد تا به طور فعال در مدیریت آب و هوای جهانی مشارکت کند.

او پروژه‌های مشترکی مانند نیروگاه هسته‌ای خلیج دایا، پروژه بادی تراکیه در یونان و پارک خورشیدی دولن آلمان را به عنوان نقاط عطف در همکاری سبز چین و اتحادیه اروپا برجسته کرد.

مائو با اشاره به اینکه سوخت‌های غیرفسیلی اکنون ۱۷.۹ درصد از انرژی چین را تشکیل می‌دهند و شدت انتشار کربن در دهه گذشته بیش از ۳۴ درصد کاهش یافته است، افزود: چین به توسعه سبز و کربن کم متعهد است.

اظهارات او پس از آن مطرح شد که گزارش‌های رسانه‌ای مدعی شدند اتحادیه اروپا ممکن است اعلامیه مشترک اقلیمی با چین را به تعویق بیندازد، مگر اینکه چین متعهد به کاهش بیشتر انتشار گازهای گلخانه‌ای شود.

مائو افزود: ما آماده‌ایم تا با اتحادیه اروپا برای حفظ چندجانبه‌گرایی، تحقق اهداف مشخص شده در توافق پاریس، تقویت همکاری در زمینه کاهش و سازگاری و گذار سبز و کم‌کربن و کمک به مدیریت بهتر آب و هوای جهانی همکاری کنیم.

این درحالیست که ایالات متحده در ماه ژانویه سال جاری (۲۰۲۵) از توافق تغییرات اقلیمی پاریس خارج شد و «دونالد ترامپ»، رئیس جمهوری آمریکا مدعی شد در حالی که چین با مصونیت از مجازات، آلودگی ایجاد می‌کند، واشنگتن نیز صنایع خود را دستخوش تغییر نخواهد کرد.

در سال ۲۰۱۵، بیش از ۱۹۰ کشور در اجلاس آب و هوای سازمان ملل متحد در پاریس گرد هم آمدند و توافق نامه پاریس یا توافق نامه آب و هوایی پاریس را تصویب کردند تا گرمایش جهانی را به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد، اما ترجیحاً به ۱.۵ درجه محدود کند.

اجماع بین کشورها در مورد اینکه آیا هدف را ۱.۵ یا ۲ درجه تعیین کنند، تقسیم شد. آستانه پایین تر آن چیزی بود که دانشمندان اقلیم خواستار شدند و در نهایت به عنوان یک هدف ایده آل به جای هدف رسمی توافق به متن اضافه شد.

اما از آن زمان، تغییرات اقلیمی شتاب گرفته و کره زمین با سرعتی گرم می‌شود که حتی دانشمندان پیش بینی نمی‌کردند. در سال‌های اخیر، شواهد نشان می‌دهد که توانایی طبیعت و بشر برای انطباق با گرمایش جهانی به میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد، به ویژه اگر سیاره گرمایش پایدار بالای ۱.۵ درجه را تجربه کند.

اگرچه پذیرش توافق نامه پاریس یک لحظه مهم بود و جهان را در مسیری قرار داد که دانشمندان از آن حمایت کردند، اما به طور مشخص در مورد چگونگی دستیابی کشورها به اهداف آن، مسیری مشخص نشد. از آن مهمتر اینکه، این توافق‌نامه غیرالزام‌آور است و کشورها بر اساس قوانین بین المللی موظف به کاهش آلودگی آب و هوای خود نیستند.

انتهای پیام