رودک یا گورکن‌ها، پستاندارانی بزرگ و از خانواده راسوها هستند که در اروپا، آمریکای شمالی و آسیا زندگی می‌کنند.
گورکن‌ها موجوداتی خجالتی و شبگردند. همهٔ انواع گورکن‌ها مهارت زیادی در حفر کردن زمین دارند و با استفاده از چنگال‌ها و پاهای بلند جلوی خود زمین را می‌کنند تا غذا به دست آورند. گورکن‌ها به‌طور کلی موجوداتی بی‌آزارند و با وجود دندان‌های قوی بیشتر از طعمه‌های کوچک و گیاهان تغذیه می‌کنند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، رودک یا گورکن‌ها، پستاندارانی بزرگ و از خانواده راسوها هستند که در اروپا، آمریکای شمالی و آسیا زندگی می‌کنند. به علت نوع تغذیه نقش موثری در از بین بردن آفات زمین‌های کشاورزی و باغات دارند. بدین جهت به ۲۰ نکته درباره گورکن‌ها اشاره می‌کنیم:
*آن‌ها دارای بدنی پر مو، دندان‌های تیز، آرواره‌های قوی و پنجه‌های پرقدرتی هستند.
*ناخن‌های دست گورکن‌ها بسیار بلند است که برای کندن و حفر زمین مناسب است.
*صورت گورکن ها سیاه است که چند لکه سفید دارد. بدنشان خاکستری رنگ است و خطوطی با رنگ روشن‌تر از سر تا دم تنها را می‌پوشاند.
*طول بدن رودک تا ۹۰ سانتی‌متر می‌رسد، طول دُم ۲۰ سانتی‌متر، گوش‌ها، حدوداً پنج سانتی‌متر، با وزنی حدود ۱۰ تا ۱۵ کیلوگرم است.
*گورکن معمولا در قالب گروه‌هایی متشکل از ۴ تا ۱۲ بالغ زندگی اجتماعی دارند که تنها یک نر و یک ماده بالغ غالب هستند و معمولا فقط ماده غالب موفق به زادآوری می‌شود. وظیفه بقای نسل و جمعیت نیز به عهده آن دو است.
*بینایی گورکن‌ها ضعیف است ولی حس بویایی و شنوایی بسیار بالایی دارند.
*بیشترین طول عمر گورکن‌ها در طبیعت ۱۴ سال و در اسارت تا ۱۶ سال است.
*گورکن‌ها، حفره‌ها و سوراخ‌هایی را در زیرزمین حفر می‌کنند و آن‌ها را با گیاهان، شاخ و برگ درختان می‌پوشانند که برای خواب زمستانی‌شان بسیار مناسب است.
*لانه آن‌ها دارای چند ورودی، شبکه‌ای از تونل‌های بلند زیرزمینی و چند اتاق است. به عبارتی لانه‌ای طولانی با تونل‌های پرپیچ و خم و چندین سوراخ خروجی دارند که طول راهرو تا محل لانه گاهی به ۱۰ متر می‌رسد و لانه در طول چندین نسل حفظ می‌شود و با گذشت زمان توسعه نیز پیدا می‌کند.
*آن‌ها پس از لانه‌سازی جفت‌گیری می‌کنند و در هر نوبت صاحب دو تا چهار بچه می‌شوند.
*مردم به ندرت گورکن‌ها را در طول روز می‌بینند چراکه آن‌ها مخفی‌زی و در شب فعال هستند و بعداز غروب آفتاب و برای یافتن غذا و شکار از لانه خود خارج می‌شوند.
*گورکن‌ها از ریشه درختان تغذیه می‌کنند همچنین انواع موش، حشره، قورباغه و سایر جانوران کوچک را شکار می‌کنند.
*آن‌ها همه‌چیزخوار هستند اما کرم خاکی، غذای اصلی بیشتر جمعیت‌های این گونه را تشکیل می‌دهد.
* بدین جهت یکی از مهم‌ترین جانورانی هستند که در کشاورزی و باغداری در کنترل آفات نقش قابل توجهی دارند و ریشه درختان و گیاهان زراعی و باغی را از حملات کرم‌های خاکی مصون نگه می‌دارند.
*گورکن‌ها حیوانات بسیار بازیگوشی هستند. در مناطق سردسیر زمستان‌ها برای مدتی طولانی در لانه می‌مانند و احتمالاً چند روزی به خواب زمستانی فرو می‌روند.
* گورکن حیوان شجاعی است به‌طوری که در مقابل حمله حیوانات بزرگ‌تر مانند پلنگ با استفاده از فک و دندان‌های قوی‌اش به‌شدت آن‌ها را گاز می‌گیرد و از خود به خوبی دفاع می‌کند.
*گورکن در ایران در زیستگاه‌های جنگلی، کوهستانی، بیشه‌زارها، استپ‌های نیمه خشک همچنین زمین‌ها و باغات کشاورزی زیست می‌کند و به نسبت گونه‌ای کمیاب است.
*این گونه از منظر حفاظتی و فهرست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) کمترین نگرانی را دارد.
*گورکن‌ها به‌طور کلی موجوداتی بی‌آزارند و با وجود دندان‌های قوی بیشتر از طعمه‌های کوچک و گیاهان تغذیه می‌کنند و با این کار به حفظ محیط زیست منطقه خدمت می کنند.
انتهای پیام