پس از ایدز، آلودگی هوا دومین عامل مرگ و میر در آفریقا معرفی شده است. آلودگی هوا را «قاتل خاموش» می‌نامند و شهرنشینی و مصرف سوخت‌های فسیلی، به‌عنوان دو عامل اصلی در ایجاد بحران آلودگی هوا در این قاره شناخته شده است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل ایسنا، به گفته کارشناسان، رشد شهرنشینی در آفریقا یکی از عوامل اصلی بحران آلودگی هوا در این قاره است. در این رابطه، بر اساس آمار پیش بینی شده تا سال ۲۰۶۰ بیش از ۶۵ درصد جمعیت این قاره در مناطق شهری ساکن خواهند شد و تا پایان قرن از میان ۱۰ کلان شهر دنیا، ۵ شهر به متعلق قاره آفریقا خواهد بود.

مصرف سوخت‌های فسیلی نیز از دیگر دلایل اصلی آلودگی و تغییرات آب و هوایی در شهرهای آفریقایی عنوان شده است.  

هوای آلوده و سمی بیشترین تاثیر را بر روی آسیب پذیرترین افراد جامعه می‌گذارد و می‌توان گفت آسیب‌پذیرترین اقشار یک جامعه، در شرایط بحران، همیشه شدیدترین آسیب‌ها را دچار می‌شوند. به این شکل که کسب و کارهایی که افراد به‌صورت معمول در شرایط عادی انجام می‌دادند، در شرایط اضطرار و آلودگی دچار اختلال می‌شوند و این کسب و کارها دیگر نمی‌توانند دلیل شهرهای در حال رشد باشند. به این ترتیب، آلودگی هوا باعث تاثیر بر روی اقتصاد کشور، ایجاد ساختاری نابرابر و افزایش بی عدالتی در کشور می‌شود. به همین دلیل، شهرهای آفریقایی دارای دومین نرخ نابرابری و بی عدالتی در میان شهرهای جهان هستند.   

آلودگی هوا را «قاتل خاموش» و نیز یک «همه‌گیری بی‌صدا» می‌نامند و افزایش رشد شهرنشینی باعث افزایش اثرات مخرب بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از آلودگی هوا و انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. با این وجود سوال مهم این است که چطور می‌شود با وجود گسترش شهرنشینی، اثرات مخرب چنین آسیب‌هایی را کاهش داد؟

در این رابطه چند نمونه از راهکارهای ارائه شده به شرح زیر است:

- شهرها باید به ابلاغیه C۴۰ هوای پاک متعهد باشند. همچنین باید از یک سیستم منسجم به منظور پیگیری و گزارش دهی برای بیان چالش‌ها و مشکلات در زمینه آلودگی هوا متابعت کنند و در صورت پیروی از چنین رویکردی، آن را بهبود بخشند.    

- دولت‌ها و بخش‌های دولتی موظف به شناخت نهادها و بخش‌هایی هستند که باعث انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌ها در صنعت، حمل و نقل یا در بخش تولید انرژی می‌شوند و پس از شناخت این بخش‌ها، باید راهکارهای کاهش آلودگی هوا را بررسی کنند و با اولویت قرار دادن بحث سلامت و محیط زیست، سرمایه گذاری های لازم را برای آماده سازی زیرساخت‌ها و بخش‌های خدماتی اِعمال کنند.  

- سرمایه گذاران باید کمک‌های رسمی توسعه‌ای را برای افزایش برنامه‌ها و راهکارها و نیز تمرکز بر مناطق نادیده گرفته شده مانند آفریقا، افزایش دهند. همچنین، سرمایه‌گذاری‌ها برای سوخت‌های فسیلی باید به سوی انرژی‌های تجدید پذیر متمایل شود.

انتهای پیام