نتایج تحقیق جدید محققان دانشگاه کالیفرنیا آمریکا نشان می‌دهد که افزودن حتی مقدار کمی زغال زیستی (یک ماده زغال چوب مانند که با سوزاندن مواد آلی تولید می‌شود) به فرآیند کمپوست‌سازی کود دامی باعث کاهش انتشار متان تا ۸۴ درصد می‌شود.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، صنعت لبنیات یکی از منابع اصلی متان در کالیفرنیاست و ۵۰ درصد از انتشار گاز متان این ایالت را تشکیل می‌دهد. کاهش این انتشارات بخش مهمی از تلاش‌های ایالتی و فدرال برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی است.

ربکا رایالز، استاد علوم زیستی و زیست محیطی گفت: این مورد یک نمونه فوق‌العاده از راه‌حل‌های آب‌وهوایی استفاده نشده است. زغال زیستی انتشار آلاینده‌های ناشی از سوزاندن زیست‌ توده در محیط باز و انتشار متان از زیست‌ توده در حال تجزیه را کاهش می‌دهد.

اگرچه کارخانه‌های لبنی که محققان روی آن کار می‌کردند از هضم‌کننده‌های بی‌هوازی برای رسیدگی به ضایعات دام‌های خود استفاده می‌کردند اما برای کارخانه‌های لبنی داشتن چنین فناوری معمول نیست. طرح این است که بیشتر کارخانه‌های لبنی تا سال ۲۰۳۰ برای دستیابی به اهداف اقلیمی دستگاه هاضم داشته باشند که در حال حاضر، تنها بخش کوچکی از آن‌ها را در اختیار دارند.

کودهای لبنی یکی از بزرگترین منابع ضایعات آلی در این ایالت است. برندان هریسون که زیر نظر رایالز در حال تحصیل در بوم شناسی کشاورزی است، توضیح داد که کشاورزان زباله‌ها را از انبارهای خود بیرون می‌برند و مایعات به حوضچه‌های بزرگ و بدون سرپوش می‌روند، در حالی که مواد جامد روی هم انباشته می‌شوند. گاهی اوقات نیز کشاورزان حوضچه‌ها را می‌پوشانند تا گازهای متان را جذب و ژنراتورها را تغذیه کنند و برای تولید برق سوزانده می‌شوند.

هریسون افزود: در واقع با توجه به فناوری‌هایی که در حال حاضر در دسترس هستند، این روش بسیار خوبی برای کاهش انتشار گاز متان است اما چیزی که از آن باقی می‌ماند همه مواد جامد هستند که یک مشکل است زیرا به‌طور اساسی یا آن را در مزارع مجاور پخش می‌کنند تا از شر آن خلاص شوند یا آن را به‌صورت تپه‌های بزرگ ذخیره می‌کنند. وقتی از بین لبنیاتی سرپوشیده عبور می‌کنید می‌توانید آنها را ببینید که با پلاستیک سفید پوشانده شده‌اند و لاستیک‌ها آنها را نگه می‌دارند. آنها می‌توانند آنقدر گرما ایجاد کنند که خود به‌خود آتش بگیرند.

این تحقیق به بررسی کمپوست کردن کود با زغال زیستی به‌جای انبار کردن آن پرداخت. جراردو دیاز، پروفسور مهندسی مکانیک خاطرنشان کرد: زغال زیستی همچنین کود کمپوست شده را بهبود می‌بخشد تا کود بهتری برای کشاورزان جهت استفاده در سایر نقاط زمین خود ایجاد کند.

دیاز ابراز کرد: ما در حال بررسی چگونگی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنین نحوه ارائه مزایایی برای جامعه، به‌ویژه جوامع محروم بودیم. ما امکان توسعه یک واحد سیار را بررسی کردیم که بتوانیم آن را به موقعیت‌های مختلف ببریم تا برخی از مواد را در آنجا پردازش کنیم.

این تحقیق نشان داد که کشاورزان کوچک می‌توانند از کود بهبود یافته در مزارع خود برای افزایش عملکرد استفاده کنند یا آن را به دیگرانی که به آن نیاز دارند بفروشند. نیاز مبرمی برای انجام کاری با این زیست توده وجود دارد زیرا سوزاندن آن در هوای آزاد از سال ۲۰۲۵ ممنوع خواهد بود.

محققان این طرح را از زوایای مختلفی از جمله انتشار گازهای گلخانه‌ای، تجزیه و تحلیل چرخه عمر، قابلیت اقتصادی چنین کاری و چگونگی تاثیر آن بر روی خاک بررسی کردند.

رایالز توضیح داد: زغال زیستی مورد استفاده در شیوه‌های کشاورزی مردم بومی، تمایل دارد بسیار طولانی‌تر از سایر انواع ترکیبات در خاک باقی بماند اما این طول عمر بستگی به نحوه کنش زغال زیستی توسط اکوسیستم خاک از جمله بسیاری میکروب‌های مختلف که در آنجا زندگی می‌کنند، دارد. این اکوسیستم تعیین‌کننده مدت زمانی است که کربن در خاک باقی می‌ماند.

دیاز اضافه کرد: نتیجه نهایی این تحقیق این است که زغال زیستی برای تولیدکنندگان لبنیات و آب‌وهوا مفید است. مطالعات بیشتر به بررسی انواع مختلف زغال زیستی همراه با کودهای دامی می‌پردازد تا کشاورزان را تشویق کند که این فناوری را اتخاذ کنند.

رایالز گفت: کمپوست کردن کود جامد یک روش معمول نیست اما اگر از ذخیره‌سازی به سمت کمپوست‌سازی برویم، اکنون از منبع کربن به سمت یک مخزن کربن رفته‌ایم. کمپوست کردن به‌خودی خود یک عمل بسیار مفید برای آب‌وهواست.

نتایج این تحقیق در مجله Environmental Science & Technology منتشر شده است.

انتهای پیام

منبع:ایسنا