به تازگی در برخی کشورهای اروپایی تردیدهایی درباره سلامت مواد غذایی ارگانیک مطرح شده است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، اتحادیه اروپا چگونه سلامت تمام مواد غذایی را که در میان کشورهای اروپایی می‌چرخد و به بشقاب شهروندان می‌رسد، تضمین می‌کند؟ چرا در اروپا با وجود سختگیرانه‌ترین استانداردهای جهانی هم برای محصولات غذایی اروپایی و هم برای محصولات وارداتی، باز هم رسوایی‌هایی در زمینه سلامت مواد غذایی به بار می‌آید؟


نظارت در همه مراحل

قوانین کنترل کیفیت مواد غذایی در اروپا قدیمی است. کشورهای عضو اتحادیه اروپا به طور معمول تلاش می‌کنند تا استانداردهای ملی خود را بر مبنای «سیاست مشترک کشاورزی» که در سال ۱۹۶۴ امضا کرده‌اند، با یکدیگر هماهنگ کنند. اما از ابتدای سده حاضر و در پی بروز موارد بحران سلامت مانند شیوع بیماری جنون گاوی، اتحادیه اروپا به قوانین خود در این زمینه توجه بیشتری نشان داد و مقررات را محکم‌تر کرد.
در سال ۲۰۰۲ اتحادیه اروپا دستورالعمل مفصلی را درباره نظارت بر تمام مراحل زنجیره تولید مواد غذایی در تمام کشورهای عضو ابلاغ کرد. نهادی نیز برای تضمین بهداشت مواد غذایی در اروپا ایجاد شد. بر همین اساس مقرر شد که تمام محصولات غذایی قابل ردیابی باشند و نظارت بر کیفیت تولید آنها در هر مرحله‌ای امکان‌پذیر باشد.

رسوایی‌های غذایی با وجود نظارت در سه سطح

کار نظارت بر کیفیت تهیه و بسته‌بندی محصولات غذایی در مراحل مختلف از تولید تا توزیع را معمولا خود صاحبان شرکت‌ها انجام می‌دهند. اما علاوه بر آن، مقامات هر کشور نیز شبیه چنین نظارتی را اعمال می‌کنند. مثلا در فرانسه این کار به عهده نهادی به نام «اداره کل مواد غذایی» است.
در آخر نیز نهادهای وابسته به اتحادیه اروپا بازرسان و حسابرسانی را برای نظارت به کشورهای عضو و کشورهاید صادر کننده می‌فرستند.

با این همه رسوایی‌هایی در زمینه مواد غذایی در اروپا به بار می‌آید و این ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد. بعضی وقت‌ها مقامات یک کشور در سطح ملی امکانات لازم برای نظارت کیفی را ندارند. بعضی شرکت‌ها هم گاهی تقلب می‌کنند. یکی از موارد این گونه تقلب‌ها در سال ۲۰۱۳ در فرانسه روی داد. در آن زمان یک شرکت تهیه و تولید مواد غذایی به نام فندوس در لازانیاهای آماده خود به جای گوشت گاو، گوشت اسب گذاشته بود.

انتهای پیام