مطالعه‌ای که در گلوبال اکولوژی به چاپ رسیده است نشان می‌دهد کشورهایی که در امر حفاظت بهترین عملکرد را دارند، همان‌هایی هستند که بیشترین سود اقتصادی را از حیات وحش می‌برند.
جدل بر سر حفاظت از حیات وحش را می‌توان یک جنگ تمام عیار به حساب آورد. محیط زیست با تجارت رو به افزایش اجزای حیات وحش و افزایش تقاضا برای گوشت شکار رو به‌روست. در کازیرانگا - پارک ملی در شمال شرق هند- محیط‌بان‌ها برای حفاظت از اسب‌های آبی به شلیک مستقیم به شکارچیان غیرمجاز متوسل شده‌اند اما شاید راهکارهای بهتری هم وجود داشته باشد.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از کوارتز، مطالعه‌ای که در گلوبال اکولوژی به چاپ رسیده است نشان می‌دهد کشورهایی که در امر حفاظت بهترین عملکرد را دارند، همان‌هایی هستند که بیشترین سود اقتصادی را از حیات وحش می‌برند.
این مطالعه بر حفاظت از جانوران بزرگ‌جثه یا پستانداران بزرگ خشکی‌زی متمرکز است. گوشتخواران بزرگی که در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفتند، وزنی برابر با ۱۵ کیلوگرم یا بیشتر داشتند و وزن علف‌خواران یا همه چیزخواران بزرگ نیز به بیش از ۱۰۰ کیلوگرم می‌رسد.
یک دلیل برای تمرکز بر جانوران بزرگ‌جثه، «جذابیت» آنها برای عموم مردم بود. مردم به این گونه‌ها اهمیت می‌دهند و برای حفاظت از آنها حاضرند هزینه کنند. به عنوان مثال حفاظت از ببر، بخشی از اعتبار حفاظت حیات وحش در هند را به خود اختصاص می‌دهد که با مبالغی که برای حفاظت از سایر گونه‌ها هزینه می‌شود، هیچ تناسبی ندارد.
جانوارن بزرگ‌جثه، یکی از عوامل موثر در جذب گردشگران هستند. در این مطالعه آمده است « در صورت مدیریت درست و به‌جا، جانوران بزرگ‌جثه سود اقتصادی قابل توجهی برای کشورها به همراه دارند. به عنوان مثال کشورهایی همچون کنیا، بوتسوانا و آفریقای جنوبی با اتکا به اشتیاق بازدیدکنندگان خارجی برای مشاهده پستانداران بزرگ، به خوبی توانسته‌اند از آنها حفاظت کنند و سود اقتصادی به دست بیاورند. امروزه گردشگری مبتنی بر حیات وحش سهم قابل توجهی از تولید ناخالص ملی این کشورها را تشکیل می‌دهد.»
در این مطالعه ۱۵۲ کشور از نظر شاخص حفاظت از گونه‌های جانوری بزرگ‌جثه یا MCI بررسی و رتبه‌بندی شده‌اند. این شاخص سه مسئله را بررسی می‌کند: وسعت عرصه‌ای که یک جانور بزرگ‌جثه در هر کشور به خود اختصاص می‌دهد، درصد عرصه‌هایی که زیستگاه جانوران بزرگ جثه‌ای هستند که به شدت تحت حفاظت قرار دارند و سهم برنامه‌های حفاظت از حیات وحش از تولید ناخالص ملی یک کشور.
بر اساس نتایج این مطالعه، کشورهای آفریقایی که مقصد گردشگری حیات‌وحش به شمار می‌آیند، بالاترین نمره میانگین MCI یا شاخص حفاظت از جانوران بزرگ‌جثه را دارند و کشورهای آمریکای شمالی و مرکزی، آسیا، اروپا و آمریکای جنوبی بعد از کشورهای آفریقایی قرار می‌گیرند.
بوتسوانا، نامیبیا، تانزانیا، بوتان، زیمبابوه، نروژ، جمهوری آفریقای مرکزی، کانادا، زامبیا و رواندا بالاترین نمره شاخص MCI و عراق، عمان، لیختن‌اشتاین، اوروگوئه، یمن، قطر، لیبی، سوریه، امارات متحده عربی و سن‌مارینو پایین‌ترین نمره شاخص MCI را دارند.
نویسندگان این مقاله، به کشورها توصیه می‌کنند برای بهبود نمره MCI، سرمایه‌گذاری در زمینه حفاظت حیات وحش و توسعه شبکه مناطق حفاظت‌شده را افزایش دهند تا ضمن حفاظت از حیات وحش و محیط زیست، وضعیت گردشگری را نیز بهبود ببخشند و به سود اقتصادی دست یابند.
انتهای پیام