شاید زمان آن باشد که فراتر از نام و شهرت افراد در حوزه‌های غیر مرتبط با مدیریت پایدار شهر، توجه بیش‌تر به تخصص و تجربه افراد در این زمینه شود و ما نیز به سهم خود حمایت جدی از افراد دارای تخصص و تجربه در حوزه محیط زیست داشته باشیم.
سایت خبری محیط زیبست ایران (IENA)، با نزدیک شدن به زمان انتخابات (فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی و جناحی) همه داوطلبین شرکت در رقابت ریاست جمهوری، در راستای بهبود شرایط معیشتی، رشد اقتصاد، توسعه روابط بین‌المللی و... وعده‌های متعدد داده می‌شود.
با مطالعه جامع به وضعیت شاخص‌های توسعه جوامع مترقی و در حال رشد متوجه خواهیم شد که بیش از هر چیز پایداری توسعه و توجه همه جانبه به محورهای آن بهینه‌ترین مدلی است که اساساً در مسیر توسعه سبب افزایش کیفیت زندگی و رضایت‌مندی بیش‌تر افراد جامعه مطرح می‌شود.
در مطالعات، و آمارهای جهانی و رتبه‌بندی‌های کشورها به لحاظ شاخص توسعه پایدار که شاید اساس رشد و ترقی در محورهای اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است (فارغ از جهت‌گیری‌ها و بغض‌هایی که شاید بعضاً در ارائه این آمارها نقش داشته باشد) وضعیت مطلوبی را از لحاظ رشد این شاخص‌ها مشاهده نمی‌کنیم.
مسلماً الگوی توسعه پایدار می‌تواند برنامه‌ای جامع و کاملی برای هر کاندیدای ریاست جمهوری باشد. هر نامزد انتخاباتی می‌تواند این الگو را به‌عنوان یک برنامه‌ریزی مطلوب در دستور کار داشته باشد و برنامه‌های همه حوزه‌ها را با محوریت حفظ و ارتقای محیط زیست و افزایش کیفیت زندگی افراد ارائه نماید.
به‌عنوان مثال در حوزه انرژی، دیدگاه بهره‌برداری پایدار، بهینه‌سازی مصرف، توسعه منابع و ساختارهای سازگار با محیط‌زیست و استفاده از انرژی‌های پاک می‌تواند هم‌زمان ضمن رشد اقتصادی معنادار (خصوصاً برای کشور ما با وابستگی به منابع فسیلی) سبب کاهش آلودگی محیط‌زیست و ارتقای کیفیت زندگی شود.
در حوزه بهداشت و سلامت، با توجه به آمارهای جهانی که حدود 50درصد از بیماری‌های حاد و مزمن را به‌طور مستقیم به مشکلات و معضلات زیست محیطی مرتبط می‌داند، برنامه‌ریزی درست در راستای توسعه پایدار و کاهش عوامل آلااینده می‌تواند سبب کاهش هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی جبران‌ناپذیر شود. زیرا آمار نگران‌کننده رشد برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج و هزینه‌های مترتب آن جامعه را دچار مشکل جدی خواهد نمود.
در حوزه مسکن و شهرسازی و حمل و نقل، رعایت شاخص‌های پایداری در راستای تولید و توسعه با محوریت بهره‌وری انرژی با توجه به مصرف 80درصدی انرژی در این دو حوزه و اهمیت اقتصادی منابع انرژی، رشد و توسعه اقتصادی را رقم خواهد زد.
در حوزه کشاورزی، ضرورت بهره‌وری از اراضی و منابع آب و خاک، تولید بیش‌تر در کنار حفظ زیست بوم و منابع اکولوژیک و توسعه کشاورزی سبز به‌عنوان تامین‌کننده سلامت شهروندان گامی مهم در رشد اقتصاد و بالا رفتن شاخص‌های اجتماعی خواهد بود.
در سایر حوزه ها نیز با محوریت پایداری توسعه می‌توانیم یک برنامه ارزشمند برای سنجش و انتخاب جامعه داشته باشیم.
تصور می‌شود همه کاندیداها می‌بایست در این راستا، برنامه‌ای مشخص داشته باشند و حتماً ما به‌عنوان متخصص، کارشناس، استاد و دانشجو و حتی فعال یا دوستدار حوزه محیط‌زیست می‌بایست مهم‌ترین خواسته‌مان دانستن برنامه‌های داوطلبین در حوزه محیط‌زیست و توسعه پایدار باشد که می‌تواند محک جدی برای توان و عزم آن‌ها برای ارتقا و تعالی ایران عزیز گردد.
همچنین با توجه به پیش رو بودن انتخابات شوراها و همیت دولتهای محلی در جهت داشتن پیوند مناسب با دولت ملی در پیشبرد اهداف ذکر شده داشتن اهداف و دیدگاه منطبق با توسعه پایدار و محیط زیست از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است و در این میان کلانشهر تهران که شاید بواسطه الگو بودن در راستای خدمات و توسعه همواره الگوی شهرهای دیگر بوده است از اهمیت دوچندان برخوردار است.
اما در راستای انتخابات شورای شهر بزرگ تهران، علی الرغم همه پیشرفت‌هایی که در چند سال اخیر در مدیرت شهری تهران صورت گرفته است نیاز به انتخاب افرادی است که از تخصص و توان کافی خصوصاً در مباحث مرتبط با محیط زیست و توسعه پایدار برخوردار باشند. شاید زمان آن باشد که فراتر از نام و شهرت افراد در حوزه‌های غیر مرتبط با مدیریت پایدار شهر، توجه بیش‌تر به تخصص و تجربه افراد در این زمینه شود و ما نیز به سهم خود حمایت جدی از افراد دارای تخصص و تجربه در حوزه محیط زیست داشته باشیم که سرانجام خوشایندی برای بالا بردن کیفیت زندگی در شهر تهران خواهد داشت. در نهایت به قولی ضرورت محیط زیست برای توسعه مانند ضرورت عدالت در اقتصاد است که می‌تواند مطالبه مهم و اساسی از همه کاندیداها باشد.