کد مطلب:22436
تاریخ انتشار:11 دی 1401 ساعت 12:51
چاپ چاپ

صنعت هوانوردی نفس زمین را می‌گیرد؟

صنعت هوانوردی جهانی موافقت کرده است تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر برسد.

صنعت هوانوردی جهانی موافقت کرده است تا سال ۲۰۵۰ به انتشار خالص صفر برسد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ویفروم، انجمن بین‌المللی خطوط هوایی (یاتا) اعلام کرد که استفاده از سوخت‌های پایدار و جبران کربن، بیش از ۸۰ درصد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای را به همراه خواهد داشت. سایر فناوری‌های کم آلاینده مانند هواپیماهای برقی و هیدروژنی نیز در حال توسعه هستند.

هوانوردی مسئول حدود ۲.۵ درصد از انتشار دی‌اکسیدکربن در جهان است. کمیسیون اروپا پیش‌بینی می‌کند که در اواسط قرن بیست‌ویکم، تقاضا برای پرواز می‌تواند انتشار گازهای گلخانه‌ای هوانوردی، اگر اقدامات جدی برای کاهش آن انجام نشود را تا ۳۰۰ درصد نسبت به سطح سال ۲۰۰۵ افزایش دهد.

صنعت هوانوردی هدف دستیابی به انتشار خالص کربن تا سال ۲۰۵۰ را پذیرفته است. در ماه اکتبر، سازمان بین‌المللی هوانوردی غیرنظامی سازمان ملل (ایکائو) مذاکرات دو هفته ای را با حضور ۱۸۴ کشور برای توافق بر سر اقدامات کاهش انتشار CO۲ رهبری کرد که شامل افزایش فناوری‌های نوآورانه هواپیما، بهینه‌سازی عملیات پرواز و افزایش تولید و استفاده از سوخت‌های هوانوردی پایدار(SAF) است.

سالواتوره سیاکیتانو، رئیس شورای ایکائو گفت: اتخاذ این هدف بلندمدت جدید برای حمل‌ونقل هوایی کربن‌زدایی شده توسط کشورها، به دنبال تعهدات مشابه گروه‌های صنعتی، به نوآوری سبز و شتاب اجرای آن کمک می‌کند که باید در دهه‌های آینده تسریع شود تا در نهایت به پرواز بدون آلاینده برسد.

طبق گفته انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی، سوخت‌های هوانوردی پایدار می‌توانند انتشار گازهای گلخانه‌ای را تا ۸۰ درصد کاهش دهند. سوخت‌های هوانوردی پایدار را می‌توان از منابع مختلفی از ضایعات کشاورزی گرفته تا کربن جذب شده از هوا تهیه کرد. تخمین زده می‌شود که سوخت‌های هوانوردی پایدار، کمتر از ۰.۱ درصد از کل سوخت جت مورد استفاده در حال حاضر را تشکیل می‌دهد.

یاتا می‌گوید: صنعت هوانوردی قادر به حذف کامل انتشار گازهای گلخانه‌ای در منبع نخواهد بود و باید بقیه را با استفاده از مکانیسم‌های مختلف جبران کاهش دهد. این فرآیندی است که در آن انتشار گازهای گلخانه‌ای با تامین مالی کاهش انتشار در جاهای دیگر جبران می‌شود.

برق و هیدروژن نیز می‌تواند به کاهش انتشار گازهای هوایی کمک کند. تخمین زده می‌شود که تمام پروازهای کمتر از ۲۵۰۰ مایل که بیش از نیمی از انتشار دی اکسیدکربن از هوانوردی را تشکیل می‌دهند، می‌توانند با برق یا نیروی هیدروژن تامین شوند. با این حال، برای اینکه هیدروژن یک سوخت هوانوردی بدون کربن باشد، باید با استفاده از روش‌های پایدار تولید شود.

غول هوانوردی اروپایی، ایرباس در حال توسعه سه نوع هواپیمای تجاری با سوخت هیدروژن بدون آلایندگی است که می‌گوید می‌توانند از سال ۲۰۳۵ وارد خدمت شوند.

انتهای پیام


http://www.mohitzist.ir/fa/content/22436