کد مطلب:18287
تاریخ انتشار:8 آبان 1400 ساعت 12:02
چاپ چاپ

آیا انقراض را انتخاب می کنیم؟

ایران از بالاترین مصرف کنندگان انرژی است و شدت انرژی در کشور ما بالا و بهره وری بسیار پایین است.

ایران از بالاترین مصرف کنندگان انرژی است و شدت انرژی در کشور ما بالا و بهره وری بسیار پایین است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، معصومه ابتکار: در آستانه COP26؛ اجلاس جهانی سران‌کشورها برای مقابله با تغییر اقلیم، کلیپ سازمان ملل با عنوان «انقراض را انتخاب نکنید» پیام تکان دهنده ای برای بشر دارد؛ آینده نسل بشر در معرض تهدید است.

اما ما در ایران اکنون هنوز تکلیف مان با خودمان روشن نیست. واقعا چگونه دچار این وضعیت شدیم؟

۱) ایران دومین منابع گازی دنیا و چهارمین منابع نفتی را دارا است.
 
۲) ایران از بالاترین مصرف کنندگان انرژی است و شدت انرژی در کشور ما بالا و بهره وری بسیار پایین است.
 
۳) مقام معظم رهبری در سال ۱۳۸۶ در سیاست های کلی اصلاح الگوی مصرف به درستی خواهان کاهش شدت انرژی تا ۵۰٪ شدند. بهینه سازی مصرف انرژی از برنامه سوم توسعه کشور وارد برنامه ها شد، ولی توجه کافی در اجرا صورت نگرفت.

۴) بهینه سازی مصرف انرژی و افزایش بهره وری در نیروگاه ها، هوشمند سازی موتورخانه های صنعتی و خانگی، جمع آوری فلرها، استاندارد سازی مصرف برق و‌ گاز لوازم خانگی، افزایش بهره وری خودرو و کاهش مصرف سوخت، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر همه از سیاست های کشور بوده که البته در برخی بخش ها با مخالفت و مقاومت ها روبرو شده است.

۵) ایران از سال ۱۹۹۲ عضو کنوانسیون تغییر اقلیم شد و در سال ۱۹۹۸ پروتکل کیوتو را امضا کرد، چرا که منافع آن زیاد بود و تعهدی برای ما نداشت. دفتری در سازمان حفاظت محیط زیست تاسیس و برنامه های ملی کاهش انتشار و سازگاری را با همکاری دستگاه ها تنظیم شد.

۶) ایران از جهت تولید گازهای گلخانه ای به دلیل شدت بالای انرژی رده ۹ تا ۱۱ جهان را داشته و از طرفی ایران و منطقه خاورمیانه با بیشترین آسیب (براساس جدیدترین گزارش NIE) مواجه خواهد شد.

۷) سازمان ملل به دلیل تعلل کشورها در اجرای پروتکل کیوتو در خواست داد که کشورها خودشان داوطلبانه کاهش انتشار خود را اعلام کنند. دولت یازدهم براساس سناریوی ۸٪ رشد اقتصادی با همکاری و برنامه تک تک‌ دستگاه های توسعه ای برنامه پیشنهادی خود را تنظیم کرد و در دولت ۴٪ کاهش انتشار و ۸٪ در صورت رفع کامل تحریم ها به تصویب رسید. براساس این سناریو، دولت بعد از سرمایه گذاری اولیه می توانست ۸٪ رشد اقتصادی را دنبال و بهینه سازی مصرف انرژی را اجرا کند و از محل صرفه جویی و کاهش آلودگی هوا منافع زیادی برای مردم کسب نماید.

۸) روند تغییر اقلیم جهان بر ایران در یک سیر ۳۰ ساله قابل مشاهده بوده، ولی متاسفانه انکارکنندگان مانع انتشار وسیع این منحنی ها و تصمیم گیری قاطع و مطالبه گری از جامعه جهانی شده اند.

۹) توافق پاریس براساس همراهی کشورها و با حضور فعال نمایندگان ایران‌ نگارش و در نشست جهانی تصویب و با اجازه موقت دولت دوازدهم توسط وزیر امور خارجه امضا شد و برای طی تشریفات قانونی به مجلس رفت.

۱۰) مجلس با بررسی جامع سند پاریس و مشاهده منافع فراوان آن برای کشور در سال ۱۳۹۴ این توافق را تصویب کرد.

۱۱) همزمان، جریان رقیب دولت مطالب خلاف واقع و‌ اتهام زنی علیه توافق پاریس را به صورت گسترده رواج داد و این شائبه مطرح شد که توافق برای کشور ضرر دارد.
 
۱۲) در شورای نگهبان پس از بررسی توافق پاریس و در شرایط فضاسازی سنگین گروههای خاص علیه دولت، به توافق ایراد شکلی وارد شد و خواهان ضمیمه توافق شدند.
 
۱۳) دولت یازدهم بارها پاسخ داد که ضمیمه ندارد، ولی در حالیکه تقریبا همه کشورهای دنیا به این توافق خوب پیوستند، ایران همچنان بلاتکلیف است و امکان درخواست غرامت و مطالبه از جامعه جهانی بابت عوارض تغییر اقلیم را از دست داده است. تاکید می شود که توافق پاریس با درایت کارشناسان ایرانی بگونه ای نگارش شده که کلمه تنبیه، تحریم، نفت و‌ گاز در متن آن نیامده است.

متاسفانه با وجود سیاست های کلی رهبری، مخالفت های سیاسی و‌ هیجانی گروه های خاص مانع از رعایت حکمت، مصلحت و عزت کشور در مجامع جهانی محیط زیستی شد.

کانال تلگرام #معصومه_ابتکار
@massoumehebtekar

انتهای پیام


http://www.mohitzist.ir/fa/content/18287