نتایج تحقیق جدید پروژه سرمایه طبیعی استنفورد، آمریکا نشان می‌دهد، جوامعی که سعی در مقابله با افزایش سطح دریا دارند ناخواسته وقوع سیل برای همسایگان خود را رقم می‌زنند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از فیز، نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه دیوارهای دریایی ساخته شده در امتداد ساحل خلیج سانفرانسیسکو می‌تواند باعث افزایش طغیان آب و وارد آمدن صدها میلیون دلار خسارت در سراسر منطقه شود.

محققان تاکید کردند که روش‌های غیر سنتی، مانند سیلابی کردن مناطق خاص زمین به جای ساختن دیوارها، راه‌حل‌های هوشمندانه و پایدارتری برای منطقه خلیج و جوامع مشابه خلیج ساحلی هستند.

آن گوری، مدیر راهبردی، سرپرست پروژه سرمایه طبیعی استنفورد و محقق ارشد این تحقیق گفت: «ساختن دیواره‌های دریایی بلندتر برای ایجاد مانع در برابر افزایش سطح اقیانوس عملی نیست. هدف ما این است که نشان دهیم چگونه تهدید افزایش سطح دریا با کل سیستم اجتماعی - زیست‌محیطی منطقه خلیج به هم پیوند خورده است به همین دلیل لازم است جوامع رویکردهای خود برای سازگاری با افزایش سطح دریا را هماهنگ کنند تا بتوانیم راه‌حل‌هایی بهتری برای کل خلیج بیابیم.»

در حال‌ حاضر، میلیون‌ها نفر در ساختمان‌هایی در منطقه خلیج در حوزه افزایش سطح دریا زندگی می‌کنند که در مجموع صدها میلیارد دلار ارزش دارند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۱۰۰ سطح دریا در منطقه خلیج حدود هفت فوت افزایش یابد به همین دلیل با افزایش سطح آب، دولت‌ها به دنبال راهکارهایی برای محافظت از جوامع و اقتصاد خود هستند.

محققان از مدل‌های پیچیده ریاضی برای تعیین چگونگی جریان یافتن سیل و خسارات اقتصادی مربوط به سیلاب، با توجه به محل ساخت دیواره‌های دریایی جدید استفاده کردند. آنان دریافتند که مسدود کردن مناطق خاصی از خط ساحلی خلیج برای جوامع سراسر منطقه خسارت‌آور خواهد بود. به‌عنوان مثال، اگر دیواری دریایی در امتداد خط ساحلی سن خوزه ساخته شود، طبق مدل‌ها، جوامع در سراسر خلیج، از شهرهای ردوود تا ناپا و سولانو، با ۷۲۳ میلیون دلار هزینه خسارت اضافی به دلیل سیل تنها پس از یک جزر و مد مرتفع، مواجه خواهند شد.

خسارات وارده به ساختمان‌ها و خانه‌ها تنها خساراتی نیستند که می‌تواند ناشی از دیواره‌گذاری سواحل باشند. همچنین می‌تواند زیستگاه گونه‌های مهم پرندگان و ماهیان را از بین ببرد، منطقه طبیعی موجود برای ذخیره کربن را محدود و مشکلات کیفیت آب با از بین بردن تالاب‌های تصفیه‌کننده طبیعی آب ایجاد ‌کند.

رابرت گریفین، اقتصاددان در پروژه سرمایه طبیعی، از دیگر محققان این تحقیق گفت: «شما ممکن است از جامعه نزدیک خود محافظت کنید، اما ممکن است هزینه‌ها و خسارات جدی برای همسایگان خود ایجاد کنید. وقتی صحبت از برنامه‌ریزی فعلی افزایش سطح دریا می‌شود، بررسی ناقصی از نظر سود و منفعت در حال انجام است.»

هدایت سیل

محققان مکان‌هایی را شناسایی کردند که جوامع ساحلی خلیجی می‌توانند از لحاظ راهبردی این مکان‌ها را انتخاب کنند تا به جای نگه داشتن سیلاب‌ها پشت دیوارها، سیلاب‌ها را به آنجا هدایت کنند. این مناطق سیلابی راهبردی، به‌عنوان مناطق طغیان آب عمل می‌کنند، آب زیادی را جذب می‌کنند و از آسیب به جوامع جلوگیری می‌کنند.

امتداد خط ساحلی ناپا-سونوما کالیفرنیا مثالی در این مورد است، جایی که بزرگراه ۳۷ در معرض تهدید قریب‌الوقوع افزایش سطح دریاست. تصمیم‌گیرندگان در تلاشند در مورد چگونگی تطبیق جاده برای جلوگیری از جاری شدن سیل در آینده با ساختن خاکریزی بلندتر برای بالا بردن جاده یا بازسازی آن به‌عنوان گذرگاهی با قابلیت جریان آب بین خلیج و گذرگاه‌های طرف دیگر برنامه‌ریزی کنند. محققان مدل‌سازی کردند که اگر خط ساحلی ناپا-سونوما توسط یک خاکریز بتونی مسدود شود، چه اتفاقی می‌افتد و دریافتند که به‌طور تقریبی برای تمام جوامع منطقه خلیج مورد مطالعه از مارتینز تا سن خوزه سیلاب اوضاع بدتر خواهد شد. از طرف دیگر، ایجاد یک گذرگاه، یک منطقه جذب طبیعی برای جریان آب اضافی فراهم می‌کند.

راهبرد

میشل هامل، استادیار دانشگاه تگزاس در آرلینگتون آمریکا و محقق اصلی این تحقیق گفت: «در نظر گرفتن تاثیرات منطقه‌ای اقدامات محلی بسیار مهم است. مطالعاتی مانند تحقیق ما می‌تواند روش‌هایی را شناسایی کند که تاثیرات زیادی، مثبت یا منفی، در بقیه قسمت‌های خلیج داشته باشند و به اطلاع‌رسانی تصمیمات در مورد نحوه مدیریت خط ساحلی کمک کند.»

هیچ شهر یا شهرستانی خیابان‌بندی مناسبی برای طغیان راهبردی ندارد در صورتی‌که به دشت‌ها یا دره‌های وسیعی که آب به‌طور طبیعی در آن جریان یابد نیاز دارد. محققان می‌گویند: بسیار مهم است که جوامع منطقه خلیجی برای شناسایی مکان‌هایی که راه‌حل‌های طبیعت محور مانند سیلاب در آنها کاربردی است با یکدیگر همکاری کنند.

محققان همچنین اطلاعات جمعیت‌شناسی را در مدل‌های خود مورد بررسی قرار دادند تا درک کنند چه کسی تحت تاثیر برنامه‌های احتمالی راهبردی سیل قرار خواهد گرفت.

آنان می‌گویند: اجتناب از برنامه‌های تطبیقی نامناسب نکته اساسی است؛ برنامه‌هایی که موجب افزایش فشار بیشتر بر جوامع فقیر می‌شوند یا آنان را مجبور به جابجایی می‌کند.

برای درک تاثیرات گسترده تصمیمات آب‌وهوایی انعطاف‌پذیر ازجمله سرمایه‌گذاری در طبیعت، محققان قصد دارند مدل چگونگی ارتباط راهبردهای تطبیقی افزایش سطح دریا با زیرساخت‌ها، اشتغال، پویایی جامعه و موارد دیگر را طراحی کنند.

گوری گفت: «برنامه‌های ما باید به اندازه اکوسیستم‌ها بهم پیوسته باشند.»

نتایج این تحقیق در مجموعه مقالات the National Academy of Sciences منتشر شده است.

انتهای پیام