همان‌طور که جو زمین گرمای بیشتری را تحت تاثیر گازهای گلخانه‌ای به دام می‌اندازد، اقیانوس‌ها هم گرم‌تر می‌شوند؛ به این معنا که در حالت ایده‌آل اگر بخواهیم بفهمیم که آب‌ وهوای زمین چقدر تغییر کرده، باید به میزان گرم‌ شدن اقیانوس‌ها توجه کنیم.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، اقیانوس‌ها دارای اینرسی حرارتی عظیمی است(آهسته گرم می‌شوند) و توانسته‌اند حدود ۹۰ درصد از بار گرمایی فزاینده زمین را جذب کنند و طی چندین دهه به‌ طور غیر قابل‌ توجهی گرم شوند. پیامدهای این تغییر بعید است به زودی متوقف شود و احتمالا برای سیستم‌های طبیعی و همه موجودات زنده ویرانگر خواهد بود.

در یک بررسی جدید منتشر شده در مجله Nature Reviews Earth & Environment، یک گروه بین‌المللی از دانشمندان، داده‌های دمای اقیانوس‌های جهان را تجزیه و تحلیل کرده‌اند تا تصویر روشنی از میزان تغییر گرمای جهانی اقیانوس‌ها از دهه ۱۹۵۰ ارائه دهند.

محققان با استفاده از این اطلاعات می‌توانند روندهای احتمالی گرمایش اقیانوس‌ها را در آینده پیش‌بینی و پیامدهای احتمالی آن را ارزیابی کنند. این مطالعه مهم است زیرا ما را تشویق می‌کند تا اقداماتی را برای کاهش و واکنش به تغییرات آب‌ و هوایی انجام دهیم. این مورد نشان می‌دهد اگر اقدام فوری برای کاهش گرمایش جهانی انجام ندهیم، چه اتفاقی خواهد افتاد.

این مطالعه شامل دانشمندانی از موسسات پیشرو در فرانسه، ایالات‌ متحده آمریکا، استرالیا، بریتانیا و چین بود. این گروه اطلاعات دما را از مطالعات گذشته اقیانوس‌های جهان جمع‌آوری و از حسگرهای مختلف دما استفاده کرد. برخی از این حسگرها به صورت دستی توسط محققان در اقیانوس‌ها قرار می‌گیرند؛ برخی دیگر توسط کشتی‌های باری مستقر می‌شوند و بسیاری از آن دستگاه‌های مستقلی است که در اقیانوس‌ها شناور است. با ترکیب هزاران آمار اندازه‌گیری دما که در سراسر جهان و در طول سال‌ها پخش شد، دانشمندان توانستند تصویر واضحی از تغییر محتوای گرمای اقیانوس‌ها نسبت به دهه ۱۹۵۰ ارائه دهند.

تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها نشان داد ۲۰۰۰ متر بالای اقیانوس حداقل در دهه ۱۹۵۰ به‌ طور واضح شروع به گرم شدن کرده است. البته گرما به‌ طور مساوی بین اقیانوس‌های جهان توزیع نشده و برخی از اقایونس‌ها مانند اطلس جنوبی و اقیانوس‌های جنوبی بیش از بقیه گرم شده‌اند.

علاوه بر این گرم‌ شدن اقیانوس‌ها طوفان‌های استوایی را تشدید می‌کند و مسیر طوفان‌ها را تغییر می‌دهد و منجر به امواج گرمای دریایی می‌شود که مشکلات دریایی بسیاری به وجود خواهد آورد. این موضوع همچنین منجر به مرگ‌ و میر انبوه ارگانیسم‌های اعماق دریا، کاهش جمعیت ماهی‌ها و پرندگان دریایی و نیز کمبود غذا برای انسان خواهد شد.

الگوهای آب‌ و هوا نیز در نتیجه گرمای اقیانوس تغییر می‌کند؛ به‌ طوری که برخی از مناطق باران و سیل بیشتری دریافت می‌کنند؛ در حالی که برخی دیگر با امواج گرما و خشکسالی بیشتر مواجه خواهند شد.

نظارت مداوم بر دمای اقیانوس‌ها همراه با درک بهتر و سازگاری با اثرات آب‌های گرم‌تر حیاتی است. با این حال گروه تحقیقاتی مزبور تاکید می‌کند آینده گرم‌ شدن اقیانوس‌ها در دستان ماست. انتشار کم گازهای گلخانه‌ای احتمالا منجر به کاهش قابل تشخیص و پایدار در نرخ گرم‌ شدن اقیانوس‌ها با کاهش قابل توجه اثرات تغییرات آب‌ و هوا می‌شود اما اگر این انتشارات بی‌وقفه ادامه پیدا کند، عواقب آن بسیار شدید خواهد بود.

انتهای پیام