گروهی بین‌المللی از محققان به رهبری دانشگاه رادبود هلند نشان داده‌اند که گیاهان موجود در تالاب‌های نمکی و آب شیرین مقادیر زیادی دی‌اکسیدکربن را جذب و ذخیره می‌کنند؛ به این معنا که احیای تالاب‌ها مانند باتلاق‌ها، شوره‌زار باتلاقی و جنگل‌های حرا ظرفیت بسیار امیدوارکننده‌ای برای کمک به کاهش تغییرات آب‌وهوایی و کاهش گرمایش جهانی دارد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، در حالی که تالاب‌ها تنها حدود یک درصد از سطح زمین را پوشش می‌دهند، بیش از ۲۰ درصد از دی‌اکسیدکربن جذب شده تمام اکوسیستم‌های جهان را جذب و ذخیره می‌کنند. گیاهان موجود در تالاب‌ها می‌توانند مقادیر زیادی دی‌اکسیدکربن را جذب و در خاک اطراف ذخیره کنند. همان‌طور که محققان اکنون تایید کرده‌اند، این روش باعث ایجاد نقاط داغ جذب کربن می‌شود.

کارشناسان دریافته‌اند اقیانوس‌ها و جنگل‌ها بیشترین دی‌اکسیدکربن را داراست و پس از آن تالاب‌ها قرار دارد.

رالف تممینک، محقق ارشد این تحقیق، توضیح داد: وقتی به مقدار دی‌اکسیدکربن ذخیره شده در هر متر مربع توجه می‌کنیم، مشخص می‌شود که تالاب‌ها حدود پنج برابر بیشتر از جنگل‌ها و ۵۰۰ برابر بیشتر از اقیانوس‌ها دی‌اکسیدکربن ذخیره می‌کنند. بنابراین باتلاق‌های ذغال سنگ نارس، شوره‌زار باتلاقی، جنگل‌های حرا و بسترهای علف‌دریایی کانون‌های جهانی ذخیره‌سازی دی‌اکسیدکربن است. 

محققان کشف کردند راز این نقاط داغ این است که تالاب‌ها توسط گیاهانی که منظره‌سازی می‌کنند، ساخته می‌شوند تا وقتی نزدیک به هم رشد کردند، به یکدیگر کمک کنند. این فرآیند توانایی آن‌ها را برای جذب دی‌اکسیدکربن افزایش می‌دهد.

به عنوان مثال پیت‌ماس‌ها در باتلاق‌های بزرگ مانند اسفنج‌ها رفتار می‌کنند و مقدار زیادی آب باران را در خود نگه می‌دارند. این باعث می‌شود خزه‌ها سریع‌تر رشد کنند و آن‌ها می‌توانند مواد گیاهی مرده‌ای را که زیر آب نگه داشته شده را تثبیت کنند. مواد مغذی آزاد شده از مواد مرده رشد خزه را بیشتر تحریک می‌کند که به نوبه خود آن لایه خاکی که دی‌اکسیدکربن ذخیره می‌کند را ضخیم خواهد کرد.

نتایج این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

انتهای پیام