در بررسی جدید محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن مشخص شد که انتشار گازهای گلخانه‌ای از مخازن آب جهان، حدود ۲۹ درصد بیشتر از تخمین‌های قبلی بوده و بیشتر این موارد به فرایند گاززدایی متان (عبور متان از مانع و ایجاد حباب در مسیر جریان آب) مرتبط است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، محققان با همکاری دانشگاه کبک در مونترال کانادا دریافتند که مخازن آب هر ساله معادل ۱.۰۷ گیگا تن دی‌اکسیدکربن تولید می‌کنند و این رقم بیشتر از میزان انتشار سالانه کل کشور آلمان است. محققان علاوه بر گاززدایی متان، متغیرهای متعدد دیگری مانند دمای آب، عمق آب و میزان رسوب ورودی به هزاران مخزن مختلف در سراسر جهان را در نظر گرفتند.

پروفسور جان هریسون، محقق ارشد این بررسی گفت: در حالی‌که بسیاری از بررسی‌ها به اهمیت سیستم‌های آبی به‌عنوان منابع متان در جو اشاره کرده‌اند، این اولین بررسی است که نشان می‌دهد کدام نوع مخازن و به چه علت در این موضوع حائز اهمیت است. نتایج این بررسی می‌تواند باعث شود تا بدانیم درباره انتشار متان از این نوع سیستم‌ها چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.

تولید متان با تجزیه مواد گیاهی در انتهای مخازن انجام می‌شود و این گاز گلخانه‌ای در یک قرن، ۳۴ برابر قوی‌تر از دی‌اکسید کربن است. پروفسور هریسون و همکاران وی تعیین کردند که گاززدایی متان، حدود ۴۰ درصد از کل انتشار موجود در مخازن آب را تشکیل می‌دهد. یافته‌های این گروه نسبت به انتشار دی‌اکسیدکربن، مشابه نتایج قبلی بود.

نتایج این بررسی نشان داد که بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای از مخازن در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است که طرح‌های جدید ساخت‌وساز مخازن در حال برنامه‌ریزی و انجام است. کارشناسان عنوان کردند: ممکن است با برداشت انتخابی آب از نزدیکی سطح و نه از اعماق بیشتر (جایی که متان اغلب جمع می‌شود) میزان انتشار متان از مخازن کاهش یابد. در بررسی مرتبط، کاهش شبیه‌سازی شده در عمق برداشت آب به اندازه سه متر باعث کاهش ۹۲ درصدی انتشار گاززدایی متان از مخزن کشور مالزی شد.

محققان اظهار کردند: مخازن لزوما بد نیستند و خدمات مهمی مانند انرژی برق، کنترل سیل، ناوبری و آب را فراهم می‌کنند، اما باید به منبع انتشار گازهای گلخانه‌ای توجه کنیم و باید در سال‌های آینده کاهش یابد، زیرا بسیاری از تلاش‌ها برای انتشار کربن خنثی است.

این تحقیق به رهبری هیأت بین‌دولتی تغییر اقلیم (ارگان بین‌دولتی علمی برای ارزیابی اطلاعات درباره مخاطرات تغییرات آب‌وهوایی بر اثر فعالیت‌های انسانی در جهان) کمک کرده است تا مخازن آب به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از میزان انتشار کلی هر کشور مشخص شود.

پروفسور هریسون گفت: از این روش برای بهبود مدل‌ها و تخمین‌های جهانی استفاده خواهیم کرد. هدف نهایی این کار بهبود توانایی در تخمین میزان گازهای گلخانه‌ای حاصل از مخازن هر کشور است تا کشورها بتوانند به این منابع و راهکار مدیریت گازهای گلخانه‌ای توجه کنند.

این بررسی در مجله Global Biogeochemical Cycles منتشر شده است.

انتهای پیام