محقق چینی جهت کاهش آلودگی هوا در چین از طرح geoengineering خبر داد که از طریق ریزش آب از بالای آسمان خراش ها می تواند به میزان قابل توجهی از غلظت آلاینده های موجود در هوا بکاهد.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، به نقل از شهرنوشت به نقل از South China Morning Post، یو شائوکای در پی تماشای آبیاری یک باغ به این نتیجه رسید که چرا جهت کنترل آلودگی هوا از پاشیدن آب با نصب آب پاش هایی در بالای آسمان خراشها و برجها استفاده نکنیم؟
این دانشمند و محقق که پیش از این با سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا نیز همکاری داشته درباره سیستم بارانی می گوید: "این ایده می تواند در کنار راه حل های دیگری که به کنترل انتشار منجر می شوند به عنوان یکی از راه حل های دائمی جهت کاهش آلودگی هوا در کلان شهرهای سراسر دنیا مورد استفاده قرار گیرد."
یو همچنین به عنوان استاد دانشگاه ژجیانگ و دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی در ارتباط با آلودگی هوا و فرآیندهایی که ذرات معلق توسط ابر و قطره های مه، باران و برف تصفیه و تمیز می شوند در طول بیش از 30 سال مطالعات فراوانی داشته است.
یو در جدیدترین شماره مجله Environmental Chemistry Letters در مقاله ای توضیح می دهد که مکانیسم طرح geoengineering و منافع ویژه آن می تواند به کاهش غلظت آلودگی) PM2.5 ذرات ریزی در هوا که به ویژه سلامتی را به خطر می اندازند) کمک کرده و به گونه ای موثر به سطح سالم تری از 35 میکروگرم در هر متر مکعب و به سرعت 30 دقیقه برسد.
همچنین این فرآیند طبیعی واز نظر فنی و تکنولوژیکی امکان پذیر، کارآمد و کم هزینه است. تمام فن آوری های مورد نیازو مواد لازم جهت به کار انداختن آن پیش از این در دسترس است به گونه ای که یو می گوید: "این سیستم با استفاده از آبپاش اتوماتیک و فن آوری تعدیل آب وهوا از ساختمان های بلند، برجها و هواپیما قابل اجراست."
یو می افزاید: "گزارش مطالعات من بر مبنای یک نظریه است اما قصد دارم به هنگام برگشت از آمریکا این فن آوری را در سرزمین خودم امتحان کنم. آزمایش های پیش رو جهت طراحی یک سیستم آب رسانی مناسب انجام می گیرند تا به موفقیت هر چه بیشتر پیاده سازی این طرح بیانجامد."
وی ادامه می دهد: "ما برخی از آزمایشات را ابتدا در دانشگاه ژجیانگ انجام خواهیم داد و سپس اگر همه چیز خوب پیش برود در شهر هانگزو به اجرا در می آید. اگر ما به موفقیت برسیم این پروژه می تواند مورد استقبال سایر شهرهای چین و همچنین سراسر دنیا قرار گیرد."
آلودگی هوا در چین به ویژه در کلان شهرها با توجه به رشد سریع اقتتصادی و گسترش فعالیت های صنعتی طی 30 سال گذشته به شکل فزاینده ای بدتر شده است. بر اساس گزارش صلح سبز که ماه گذشته منتشر شد 92 درصد از شهرهای چین در سال 2013 به استاندارد ملی چگالی PM2.5 یعنی بیشتر از 35 میکروگرم در هر متر مکعب نرسیده اند. در شرایطی که 10 شهر بالای این گزارش سه برابر استاندارد بودند 32 شهر دیگر در دو برابر استاندارد قرار داشتند.
6 شهر از آلوده ترین شهرهای چین همانند شهرهای صنعتی شینگتای، شیجیاژوانگ در استان هبی واقع شده اند. در میان مراکز خرید بین المللی چین، پکن با رتبه 13 بدترین شهر با شاخص متوسط PM2.5 برابر 89.5 میکروگرم در هر مترمکعب به دنبال چینگدائو و شانگهای در رتبه 47 و 48 آمده است.
از آنجا که بارش طبیعی در پاکیزگی آلودگی هوا موثر است خط افق در هنگ کنگ پس از یک روز بارانی به مراتب تمیزتر از روزهای معمول می شود. ایستگاه نظارت بر محیط زیست شهری در پکن نشان داد که غلظت PM2.5 به دلیل باران شدید از حدود 220 میکروگرم به 30 میکروگرم در هر متر مکعب در 26 سپتامبر 2011 کاهش یافته است. بارش باران همچنین می تواند در کاهش گازهای آلوده کننده هوا مانند اسید نیتریک و دی اکسید گوگرد موثر واقع شود.
سیستمی که یو طراحی کرده قطرات باران را در اندازه های خاص، شدت بارش و در ارتفاعات متفاوت برای کاهش بیشتر و موثرتر آلودگی بسته به شرایط مختلف در سطح شهر پخش می کند.
یو در توضیح این سیستم می گوید: "آب باید از حداقل ارتفاع 100 متری در داخل جو پخش و پراکنده شود چرا که بیشترین آلودگی هوا در زیر این ارتفاع قرار گرفته است. برای مناطقی که ساختمانهای بلند ندارند برجهای 100 تا 200 متری باید ساخته شوند."
این بارش مصنوعی لازم است که روزانه به طور مرتب جهت جلوگیری از تجمع آلودگی هوا انجام شود. در حالت ایده آل آب از رودخانه ها و دریاچه ها برای پایین آوردن هزینه ها، جمع آوری و استفاده مجدد بدست می آید که می تواند مانع از هر گونه تشدید کمبود آب شود. اگرچه اینها مشکلات بالقوه ای مانند سیل، رطوبت ناشی از فشار هوای پایین را نیز موجب می شوند.
دکتر چان چک کیونگ استاد علم و صنعت محیطی دانشگاه هنگ کنگ معتقد است که پیشنهاد یو بسیار جالب است اما نگرانی های نیز در ارتباط با آب مورد نیاز این طرح وجود دارد.
وی می گوید: " ما این میزان آب را از کجا می توانیم پیدا کنیم؟ ممکن است بتوان با بازیافت آب این کار را انجام داد اما مسله بازیافت نیز امری چالش برنگیز خواهد بود."
چان می افزاید: "اگر اسپری آب از روی پشت بام ها انجام گیرد آلودگی هوایی که در بالای پشت بامها وجود دارد چه خواهد شد؟ با فرض اینکه یو و تیمش بتوانند به سیستمی برای این طرح دست یابند و با تجزیه و تحلیل های اقتصادی منابع آب را نیز مورد بررسی قرار دهند آیا به گزینه ای قابل دوام و پایدار دست خواهیم یافت؟"
انتهای پیام